ေ၀ဒနာႏုပႆနာတရားေတာ္ၾကီး ပထမပုိင္း မဟာစည္ဆရာေတာ္ (၁၃၁၃ခုနွစ္ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔ည အသံလႊင့္ေဟာၾကားသည္)
ဒီကေန႔ ေဟာမည့္ တရားေတာ္ကေတာ့ ေ၀ဒနာႏုပႆနာ တရားေတာ္ၾကီးျဖစ္တယ္။ ကုိယ္ထဲစိတ္ထဲက ခံစားမွု အမ်ဳိးမ်ိဳးေတြကုိ ရွုျပီး အသိဥာဏ္ထူးျဖစ္ေပၚပုံကုိ ေဟာမည့္ တရားေတာ္ၾကီးလုိ႔ ဆုိလုိတယ္။
ခံစားမွု ေ၀ဒနာဆုိတာ သုံးမ်ိဳးရွိတယ္။ အာရုံေကာင္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ေတြ႔ျပီး ကုိယ္ထဲ စိတ္ထဲမွာ ေကာင္းေကာင္း သြားတာကုိ "သုခေ၀ဒနာ" လုိ႔ ေခၚတယ္။ အာရုံဆုိးေတြနဲ႔ ေတြ႔ေတြ႔ျပီး ကုိယ္ထဲ စိတ္ထဲမွာ အေနဆုိး အခံခက္သြားတာကုိ
"ဒုကၡေ၀ဒနာ" လုိ႔ ေခၚတယ္။ မဆုိးမေကာင္း အလယ္အလတ္ ေနသာရုံျဖစ္ေနတာကုိေတာ့ "ဥပေကၡာေ၀ဒနာ" လုိ႔ ေခၚတယ္။
ဒီေ၀ဒနာဟာ နာမ္တရားထဲမွာဆုိရင္ အထူးထင္ရွားတဲ့ တရားတစ္မ်ိဳးပဲ။ ျပီးေတာ့ သူ႔ကုိ အမွန္အတုိင္း သိဖုိ႔လဲ အလြန္ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေလာကမွ သတၱ၀ါေတြက ဒီခံစားမွုကေလးကုိ အမွန္အတုိင္း မသိၾကတဲ့ အတြက္ အလြန္ အထင္ၾကီး ေနၾကတယ္။
ဒီခံစားမွုကုိပဲ "သတၱ၀ါေကာင္" လုိ႔ ထင္ေနၾကတယ္။ "ဧရာမခ်မ္းသာၾကီး " လုိ႔ပဲ ထင္ေနၾကတယ္။ ေကာင္းစား ခ်မ္းသာမွု ကေလးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ အခါမွာဆုိရင္ "ငါေကာင္းေနတယ္။ ငါခ်မ္းသာေနတယ္" လုိ႔ ဒီလုိထင္ေနၾကတယ္။ ဆင္းရဲမွုကေလးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ အခါမွာလဲ "ငါဆင္းရဲေနတယ္"လုိ႔ ဒီလုိထင္ေနၾကျပန္တယ္။
ဒီလုိ ထင္ေနၾကတဲ့ အတြက္ "ငါေကာင္းစားခ်မ္းသာရေအာင္ ငါနဲ႔ စပ္တဲ့ သူကေလးေတြ ေကာင္းစား ခ်မ္းသာရေအာင္" ဒီလုိရည္ရြယ္ျပီး အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွာၾကံ အားထုတ္ ေနၾကရတယ္။ အိပ္ရာ ႏုိးကတည္းကစျပီး တစ္ေနလုံး တစ္ညလုံး အခ်ိန္နာရီရွိတုိင္း "ငါခ်မ္းသာဖုိ႔ ငါနဲ႔စပ္တဲ့လူေတြ ခ်မ္းသာဖုိ႔" ၾကံစည္အားထုတ္ ေနၾကရတယ္။ ဒီလုိအားထုတ္ေပမဲ့ အားထုတ္တုိင္းလည္း ခ်မ္းသာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ထင္ေၾကးနဲ႔ မကုိက္ဘဲ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနၾကတာေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သတၱ၀ါေတြဟာ တလွုပ္လွုပ္တရြရြနဲ႔ ဒုကၡေတြေရာက္ေနၾကတာပဲ။
အပါယ္ေလးပါးကုိ က်ရတာလဲ ဒီခံစားမွုကုိ အမွန္အတုိင္းမသိလုိ႔ပဲ။ ဘ၀အသစ္ အသစ္ေတြျဖစ္ျပီး အုိရ၊ နာရ၊ ေသရ၊ စုိးရိမ္ပူေဆြးရ ငုိေၾကြးရဆုိတဲ့ ဒီလုိေဘးဆုိး ဒုကၡဆုိးၾကီးေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေတြ႔ေနၾကရတာေတြလဲ တျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ မရွုမမွတ္လုိ႔ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ဒီခံစားမွုကုိ အမွန္အတုိင္း သိေအာင္ ရွုမွတ္ဖုိ႔ရာ အလြန္ပဲ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒီလုိအေရးၾကီးတဲ့ အတြက္ပဲ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီေ၀ဒနာႏုပႆာနာ ကုိ သုတ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ အထပ္ထပ္ ေဟာထားခဲ့တယ္။ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ မွာဆုိရင္ ဒီေ၀ဒနာ ၉ မ်ိဳးခြဲျခားျပီး ေဟာၾကားခဲ့တယ္။ ခြဲျခားပုံကေတာ့ သုခ၊ ဒုကၡ၊ ဥေပကၡာလုိ႔ ဒီလုိသာမန္ေ၀ဒနာက သုံးမ်ိဳး၊ သာမိသ သုခ၊ သာမိသ ဒုကၡ၊ သာမိသ ဥေပကၡာ လုိ႔ ဒီလုိသာမိသ ေ၀ဒနာက သုံးမ်ိဳး နိရာမိသ သုခ၊ နိရာမိသ ဒုကၡ၊ နိရာမိသ ဥေပကၡာလုိ႔ ဒီလုိ နိရာမိသ ေ၀ဒနာသုံးမ်ိဳး ဒီလုိသုံးမ်ိဳးသုံးလီ ၉ မ်ိဳးခြဲျခားျပီး ေဟာထားတယ္။ ဒီလုိ၉ မ်ိဳးထဲမွာ ပထမဆုံး သုခေ၀ဒနာ ရွုပုံကုိ ဒီလုိ ေဟာထားတယ္။
"သုခံ၀ါ ေ၀ဒနံ ေ၀ဒယမာေနာ- ခ်မ္းသာတဲ့ ခံစားမွကုိ ခံစားလွ်င္လဲ၊ သုခံေ၀ဒနံ ေ၀ဒယာ မီတိ- ခ်မ္းသာတဲ့ ခံစားမွုကို ခံစားရသည္ဟု ပဇာနာတိ- သိ၏" တဲ့။
ကုိယ္ထဲမွာ စိတ္ထဲမွာ ခ်မ္းသာမွုျဖစ္ေပၚရင္လဲ အဲဒီခ်မ္းသာမွုကုိ စူးစုိက္ျပီး ခ်မ္းသာတယ္၊ ခ်မ္းသာတယ္လုိ႔ ဒီလုိရွုမွတ္ျပီး သိရမယ္တဲ့။ ခ်မ္းသာတယ္ဆုိတဲ့ စကားကေတာ့ စာသုံးစကားပဲ။ အရပ္သုံးစကားဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္ထဲက ခ်မ္းသာမွုကုိ ေနသာတယ္လုိ႔လဲ ေခၚရတယ္။ စိတ္ထဲက ခ်မ္းသာမွုကုိေတာ့ ၀မ္းသာတယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ စသည္ျဖင့္လဲ ေခၚရပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီခ်မ္းသာ ၂ မ်ိဳးလုံးကုိ ေကာင္းတယ္လုိ႔ပဲ ေခၚေ၀ၚ ေျပာဆုိေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီခ်မ္းသာမွုကုိ ကုိယ္ေခၚေနက်အတုိင္း ေနသာတယ္ ေနသာတယ္လုိ႔လဲ ရွုမွတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ၀မ္းသာတယ္ ၀မ္းသာတယ္ စသည္ျဖင့္လဲ ရွုမွတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္လုိ႔လဲ ရွုမွတ္ႏုိင္ပါတယ္။
ယခုေျပာခဲ့တဲ့ အတုိင္း ခ်မ္းသာမွုကုိ စူးစုိက္ျပီး ရွုမွတ္ေနရင္ အဲဒီခ်မ္းသာမွု သုခေ၀ဒနာကုိ သေဘာ အမွန္အတုိင္း သိတယ္။ အဲဒီလုိ သုခေ၀ဒနာရဲ႔ သေဘာအမွန္ကုိ သိတာဟာ ေ၀ဒနာႏုပႆနာ ပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ သေဘာအမွန္ကို သိတယ္ ဆုိတာက "ေလာကီသုခသဟဂုတ္စိတ္ ၃၁ မွာရွိတဲ့ ေ၀ဒနာကုိ သုခေ၀ဒနာ ေခၚတယ္ "လုိ႔ ဒီလုိ သုတမယ ဥာဏ္ေလာက္နဲ႔ မွန္းဆဆင္ျခင္ျပီး သိတာမ်ိဳးကုိ ဆုိလုိတာ မဟုတ္ဘူး။
ကုိယ္သႏၲန္မွာ တကယ္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ခံစားမွုကေလးကို ရွုမွတ္ျပီးေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ သိသိသြားတာကုိ ဆုိလုိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတိပ႒ာနသုတ္ ပါဠိေတာ္မွာ "ေ၀ဒယမာေနာ - ခံစားေနတုန္း သိရမယ္" လုိ႔ ဆုိထားတာေပါ့။ ဒီလုိတကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားမွုကုိ လက္နဲ႔ ကိုင္ၾကည့္သလုိ ေသေသခ်ာခ်ာ သိေနရင္ က်မ္းဂန္အဆုိေတြ စာညႊန္းေတြနဲ႔ ထပ္ျပီး ဆင္ျခင္ေနဖုိ႔ မလုိေတာ့ပါဘူး။ ဥပမာ ဆင္ေကာင္ၾကီးကုိလဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြ႔ျမင္ေနတဲ့ လူမွာ ဆင္ရုပ္ေရးၾကည့္ဖုိ႔ မလုိေတာ့သလုိပါပဲ။
သုိ႔ေပမဲ့ မသိနားမလည္ေသးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ ဒီလုိေမးစရာရွိတယ္။ ဘယ္လိုလဲဆုိေတာ့ "ခ်မ္းသာရင္ ခ်မ္းသာတယ္ လုိ႔သိတာ ေကာင္းရင္ ေကာင္းတယ္လုိ႔ သိတာဟာ လူတုိင္း လူတုိင္း သိေနတာမ်ိဳးပဲ မဟုတ္လား၊ လူၾကီးေတြတင္ မကေသးဘူး။ ႏုိ႔စုိ႔ ကေလးသူငယ္မ်ား ေတာင္မွ ဒီလုိပဲ သိေနၾကမယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီေတာ့ ရွုမွတ္ျပီးသိတာနဲ႔ မရွုမွတ္ဘဲ အလုိလုိသိေနတာဟာ အတူတူပဲ မဟုတ္ေပဘူးလား" လုိ႔ ဒီလုိေမးစရာရွိတယ္။
ေမးဆုိတာကေတာ့ မသိနားမလည္တဲ့လူေတြရဲ႔ လုပ္ငန္းစဥ္ပဲ။ မသိေမး မစင္ေဆးဆုိတဲ့ ေလာက ပရိယာယ္ ဘာသာစကား အတုိင္းပဲ မသိရင္ေတာ့ ေမးၾကေပလိမ့္မယ္။ ဒီလုိေမးေတာ့ သိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ေျဖရွင္းရုံ ရွိတာကုိး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္တုိ႔ကုိလဲ အ႒ကထာဆရာက ေျဖရွင္းထားပါတယ္။ ေဟာ သူေျပာဆုိပုံကုိ ယခု နားေထာင္ၾကရမယ္။
အ႒ကထာဆရာ၏ ေျဖရွင္းခ်က္
လူၾကီးေတြတြင္ မကဘူး၊ ႏုိ႔စုိ႔ကေလးသူငယ္မ်ားေတာင္မွ ခ်မ္းသာတယ္ ေကာင္းတယ္လုိ႔ သိၾကတာကေတာ့ မွန္ပါတယ္တဲ့၊ သုိ႔ေပမဲ့ မရွုမမွတ္ရဘဲ အလုိလုိသိေနတာနဲ႔ ရွုမွတ္ျပီး သိတာကေတာ့ မတူပါဘူးတဲ့။ ေျပာင္းျပန္ကုိ ထူးျခားေနပါတယ္တဲ့။ ထူးျခားပုံကေတာ့ ရွုမွတ္မွု မရွိတဲ့ လူေတြဆုိတာဟာ လူၾကီးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ သိပုံခ်င္း အတူတူပါပဲ။ လူၾကီးက ပုိျပီးထူးထူးျခားျခား သိတယ္လုိ႔ ဂုဏ္မယူႏုိင္ပါဘူး။ အဲ သူတုိ႔ အကုန္လုံးဟာ နိစၥ သုခ အတၱ အေနနဲ႔ခ်ည္း သိေနၾကတာပါပဲ။
သူတုိ႔ရဲ႔သိပုံကုိ စစ္ေဆးျပရလွ်င္ ရွုမွတ္မွုကင္းတဲ့ သူေတြဟာ ခ်မ္းသာကို သိတယ္ဆုိေပမဲ့ အဲဒီခ်မ္းသာမွုကို ျဖစ္ေပၚတုိင္း ျဖစ္ေပၚတုိင္းလဲ သိၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ားအားျဖင့္ ဆုိရင္ ေန႔ေရာ ဥာဥ့္ပါ အခါခပ္သိမ္း တျခားတစ္ပါးေတြကုိ ၾကံစည္စဥ္းစားရင္း အခ်ိန္ကုန္ေနတာကသာ မ်ားၾကပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံေလာက္ပဲ သိႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဒီလုိသိျပန္ေတာ့လဲ ခံစားမွု သေဘာတရားအေနနဲ႔ မသိၾက မထင္ၾကပါဘူး။ "ငါခ်မ္းသာေနတယ္၊ ငါေကာင္းေနတယ္" လုိ႔ ဒီလုိအတၱေကာင္ အေနနဲ႔သာ ထင္ျမင္စြဲလမ္းေနၾကပါတယ္။
ျပီးေတာ့ အသစ္အသစ္ ျဖစ္ျဖစ္ျပီး တစ္ခဏခ်င္း ပ်က္ပ်က္သြားတဲ့ အေန မျမဲတဲ့ အေနနဲ႔ လဲ မသိၾက မထင္ၾကပါဘူး။ "အလ်င္က ရွိေနတဲ့ ငါကပဲ ယခု ခ်မ္းသာေကာင္းစားေနတယ္"လုိ႔ ဒီလုိ ျမဲတဲ့ အေနနဲ႔သာ ထင္ျမင္စြဲလန္းေနၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီလုိအသိဟာ အတၱေကာင္ ငါေကာင္လုိ႔ ထင္ေနတဲ့ မူလက အသိအစြဲနဲ႔ အတူတူပဲ မဟုတ္လား။
အတူတူျဖစ္တဲ့ အတြက္ အတၱေကာင္ ငါေကာင္လုိ႔ ထင္ေနတဲ့ မူလက အသိအစြဲကုိ မပယ္ႏုိင္တဲ့ျပင္ သူက ထပ္ျပီးေတာ့ေတာင္ ေထာက္ခံခ်က္ေပးေနပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရွုမွတ္ျခင္း မရွိဘဲနဲ႔ အလုိလုိသိေနတယ္ ဆုိတဲ့ ဒီလုိအေလ့ေပါက္ အသိမ်ိဳးဟာ "ကမၼ႒ာန္းလဲ မျဖစ္ဘူး၊ သတိပ႒ာန္ဘာ၀နာလဲ မျဖစ္ဘူး။ ဒီလုိအသိမ်ိဳးကုိ ျမတ္စြာဘုရားက ရည္လဲမရည္ရြယ္ပါဘူး "တဲ့။
အႏုိ႔ ဒါျဖင့္ ဘယ္လုိအသိကုိ ရည္ရြယ္ပါသလဲဆုိေတာ့ ကုိယ္ထဲစိတ္ထဲ မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခ်မ္းသာမွု ေကာင္းစားမွုကေလးေတြကုိ ျဖစ္ေပၚတုိင္း ျဖစ္ေပၚတုိင္း စူးစူးစုိက္စုိက္ မျပတ္ရွုမွတ္သိေနတဲ့ ေယာဂီရဲ႔ အသိကုိသာ ရည္ရြယ္ပါတယ္တဲ့။
တည့္တည့္ ေျပာရရင္ ကုိယ္ထဲ စိတ္ထဲ ခ်မ္းသာမွုကေလးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ အခါမွာ ခ်မ္းသာတယ္ထင္ရင္လဲ "ခ်မ္းသာတယ္ ခ်မ္းသာတယ္" လုိ႔ မွတ္ရမယ္၊ ၀မ္းသာတယ္ ထင္ရင္လဲ "၀မ္းသာတယ္ ၀မ္းသာတယ္"လုိ႔ မွတ္ရမယ္။ ေကာင္းတယ္ ထင္ရင္လဲ "ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္" လုိ႔ မွတ္ရမယ္၊ ဒီလုိမွတ္ျပီး ခ်မ္းသာမွဳရဲ႔ သေဘာမွန္ကုိ သိရမယ္လုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္.။
သေဘာမွန္ကုိ သိတယ္ဆုိတာလဲ သဘာ၀လကၡဏာနဲ႔သိတာရယ္၊ ရသနဲ႔သိတာရယ္ ပစၥဳပ႒ာန္နဲ႔ သိတာရယ္ ပဒ႒ာန္နဲ႔ သိတာရယ္ ျပီးေတာ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ လကၡဏာေတြနဲ႔ သိတာရယ္ ဒီလုိသိတာကုိ ဆုိလုိပါတယ္တဲ့။
No comments:
Post a Comment