အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္ -
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေကာသမၺီျပည္ ေဃာသိတာ႐ံုေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ၌ အသွ်င္ဥဒါယီသည္ လူပရိသတ္ မ်ားစြာျခံရံ၍ တရားေဟာလ်က္ ေန၏၊ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ လူပရိသတ္ မ်ားစြာျခံရံ၍ တရား ေဟာေနေသာ အသွ်င္ဥဒါယီကုိ ျမင္သျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီး လွ်င္ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား {{အသွ်င္ဘုရား အသွ်င္ ဥဒါယီသည္ လူပရိသတ္ မ်ားစြာျခံရံလ်က္ တရားေဟာေနပါ၏}} ဟု ေလွ်ာက္၏။
အာနႏၵာ သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာရန္ မလြယ္ကူ-
အာနႏၵာ သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာလိုသူသည္ တရားငါးမ်ဳိးတို႔ကုိ မိမိသႏၲာန္ ၌ ျဖစ္ေစ၍ ေဟာၾကားရမည္။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ...
၁...
အစဥ္အတိုင္း ျဖစ္ေသာ တရားစကား {အႏုပုဗၺိကထာ} ကုိ ေဟာမည္ ဟု
(ႏွလံုးသြင္းလ်က္) သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာရမည္။
၂...
အက်ဳိးအားေလ်ာ္ေသာ အေၾကာင္းကုိ ျပလ်က္ တရားစကားကုိ ေဟာမည္ ဟု
(ႏွလံုးသြင္းလ်က္) သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာရမည္။
၃...
အစဥ္ သနားျခင္းကုိ အစဲြျပဳ၍ တရားစကားကုိ ေဟာမည္ ဟု
(ႏွလံုးသြင္းလ်က္) သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာရမည္။
၄...
အာမိသကုိ မငဲ့ကြက္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ တရားစကားကုိ ေဟာမည္ ဟု
(ႏွလံုးသြင္းလ်က္) သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာရမည္။
၅...
မိမိ သူတစ္ပါးကုိ မထိပါး မပုတ္ခတ္မူ၍ တရားစကားကုိ ေဟာမည္ ဟု
(ႏွလံုးသြင္းလ်က္) သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာရမည္။
အာနႏၵာ သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာရန္ မလြယ္ကူ၊
အာနႏၵာ သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာလိုသူသည္
ဤ တရားငါးမ်ဳိးတို႔ကုိ မိမိသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေစ၍ ေဟာၾကားရမည္ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဥဒါယီသုတ္၊ သဒၶမၼ၀ဂ္၊ ပဥၥကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
No comments:
Post a Comment