' ၀န္ထမ္းႏွင့္ နတ္ျပည္(ရေဝႏြယ္ အင္းမ)'

ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္က သူေဌးၾကီးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူက ” ေန႔တိုင္း ကုသိုလ္ျဖစ္ေစရမယ္” လို႔ အဓိဌာန္ျပီး ရဟန္းသံဃာေတာ ္ေတြကို အိမ္မွာ ဆြမ္းခံၾကြေစပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဆြမ္းေလာင္းလွဴလာလိုက္တာ ကာလတစ္ခုမွာေတာ့ သူတို႔ရက္ကြက္ကို သူခိုးသူ၀ွက္ေတြ မၾကာခဏ လာလာကပ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဇနီးလုပ္သူက အိမ္ျခံ၀င္းတံခါးကို အျမဲပိတ္ခိုင္းထားလုိက္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ ဆြမ္းခံၾကြလာတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြက ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးကိုၾကည့္ျပီး ျပန္လွည့္သြားၾကပါတယ္။ ပထမေတာ့ အိမ္ရွင္သူေဌးၾကီးက စီး႔ပြားေရးအလုပ္ေတြနဲ႔ ရွုတ္ေနတဲ့အတြက္ သတိမထားမိပါဘူး။ တစ္ေန႔ အလုပ္အားတဲ့ရက္ သံဃာေတာ္ေတြ ၾကြမလာတာ ေတြ႔တာနဲ႔ အိမ္ရွင္ဇနီးကို ေမးၾကည့္ပါတယ္။

” ရွင္မေရ အိမ္မွာ သံဃာေတာ္ေတြေကာ ေန႔စဥ္ ဆြမ္းခံၾကြရဲ႕လား”

” အခုတေလာ မၾကြျဖစ္ၾကပါဘူး”

”ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

” အခုတေလာ ရက္ကြက္မွာ သူခိုးေတြ ကပ္ကပ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္တံခါးကို အျမဲေသာ့ခတ္ထားရတယ္”

” အို ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ေစာေစာက ေျပာေရာေပါ့။ ဆြမ္းဒါန ကုသိုလ္ကေတာ့ မရလို႔မျဖစ္ဘူး။ ဆြမ္းေလာင္းႏိုင္ေအာင္ေတာ့ စီစဥ္ေပးပါဦးမယ္။

အိမ္ရွင္ သူေဌးၾကီးက အိမ္ရွင္မကို အဲလိုေျပာျပီး သူနဲ႔သိက်ြမ္းတဲ့ လူငယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဆီသြားပါတယ္။ လူငယ္ေလးကို ေတြ႔ေတာ့ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပျပီး

” ေမာင္ရင္ေလးရယ္ ဦးတို႔တံခါးကို အထူးလံုျခံဳေအာင္ ေစာင့္ေပးပါ။ ရဟန္းသံဃာေတြ ၾကြလာတဲံအခါ တံခါးဖြင့္ေပးျပီး၊ သံဃာေတာ္ေတြ အိမ္ထဲေရာက္တဲ့အခါ တံခါးကို ေသခ်ာျပန္ပိတ္ေပးပါ။ ေမာင္ရင္ေလးအတြက္လည္း လခမ်ားမ်ား ေပးပါ့မယ္” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

လူငယ္ေကာင္ေလးကလည္း ” က်ြန္ေတာ္ ဦးတို႔ စိတ္တိုင္းက်ေဆာင္ရြက္ေပးပါ့မယ္” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ လူငယ္ေလးဟာ သူေဌးၾကီးအိမ္မွာ တံခါးေစာင့္ရာထူး ရသြားေရာပဲ ဆိုပါေတာ့ အလုပ္၀င္ကတည္းက လူငယ္ေလးဟာ သူရဲ႕စိတ္ကို အထူးပဲေစာင့္ေရွာက္ထားပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူရဲ႕ကိုယ္အမူအရာတိုင္းကို သတိကပ္ထားပါတယ္။

ရဟန္းသံဃာေတြ ၾကြလာလို႔ တံခါးဖြင့္ရျပီဆိုရင္ လူငယ္ေလးက ” ငါရဲ႕ တံခါးဖြင့္ေပးမႈေၾကာင့္ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာနဲ႔ ဆြမ္းခံၾကြ ဘုဥ္းေပးႏိုင္ပါေစ။ အိမ္ရွင္ မိသားစုေတြလည္း ကုသိုလ္၀တ္ကို စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာနဲ႔ ျပဳႏိုင္ၾကပါေစ” လို႔ ေမတၱာစိတ္ကေလး ညႊတ္ညႊတ္ျပီး ဖြင့္ေပးပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ တံခါးျပန္ပိတ္တဲ့ အခါမွာလည္း ေမတၱာစိတ္ကေလးကို ေသခ်ာညႊတ္ျပီး ျပန္ပိတ္ပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြ အိမ္ထဲေရာက္တဲ့အခါမွာလည္း ဆြမ္းစားဖို႔အတြက္ ကူလုပ္ေပးျပန္ပါတယ္။ ကူလုပ္ေနတဲ့အခါတိုင္း အလုပ္တစ္ခုလို သေဘာမထားပဲ၊  ကုသိုလ္ေတြပဲလို႔ သေဘာထားျပီး ေမတၱာစိတ္ကေလးကို အထူးညႊတ္ျပီး ကူပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြ ဆြမ္းစားျပီးလို႔ သရဏဂံုသီလေပးတဲ့အခါ ၀င္ယူသလို၊ တရားေဟာျပီးလို႔ အလွဴရွင္ျဖစ္တဲ့ အိမ္ရွင္ေတြက ေရစက္ခ်အမွ်ေပးေ၀တဲ့ အခါမွာလည္း စိတ္ကေလးကို အထူးပဲ သတိကပ္ျပီး ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာနဲ႔ သာဓုေခၚပါတယ္။

အလုပ္တိုင္းကို အလုပ္လို သေဘာမထားပဲ ကုသိုလ္ေတြလို ႏွလံုးသြင္းထားမိတဲ့အတြက္ လုပ္ေနရတဲံအလုပ္ကို ပင္ပန္းတယ္လို႔ အာရံုမျပဳမိေတာ့သလို ” ငါက ဒီအိမ္မွာ တံခါးေစာင့္ရတဲ့ အနိမ့္ဆံုးရာထူးပဲ” ဆိုျပီးလည္း သိ္မ္ငယ္မေနေတာ့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ ေသလြန္ၾကတဲ့အခါမွာေတာ့ အိမ္ရွင္အမ်ိဳးသားၾကီးဟာ ယာမာနတ္ျပည္မွာ သြားျဖစ္ပါတယ္။ တံခါးေစာင့္လူငယ္ ေလးကေတာ့ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္မွာ အလြန္လွတဲ့ ေရႊဗိမာန္ၾကီးနဲ႕ သြားျဖစ္ပါတယ္။ အလြန္လွတဲ့ နတ္သမီးေတြကလည္း တစ္ဖက္ငါးရာနဲ႕ပါ။ နတ္သမီးေလးေတြက သူ႔ကို ဘယ္လိုေခၚၾကသလဲဆိုေတာ့ ” ကိုကို တံခါးေစာင့္နတ္သာေလး” တဲ့။  လူျပည္က တံခါးေစာင့္ဘ၀ကေန ေရာက္လာတဲ့အတြက္ ” ကိုကို တံခါးေစာင့္ နတ္သားေလး” လို႔ ေခၚၾကတာပါ။

က်န္တဲ့၀န္းက်င္ နတ္သားေတြကလည္း တံခါးေစာင့္ နတ္သားေလးလို႔ပဲ ေခၚၾကပါတယ္္္။ နတ္သားတစ္ျဖစ္လဲ လူငယ္ကေလးကလည္း သူ႔ကို တံခါးေစာင့္နတ္သားေလးလို႔ ေခၚၾကတာကို လံုး၀စိတ္မဆိုးပါဘူး။ အဲဒီလိုေခၚတဲ့အတြက္ သူ႔ကိုယ္သူ ပိုေတာင္ဂုဏ္ယူပါသတဲ့။ သူရဲ႕ သာမန္တံခါးေစာင့္အလုပ္ကေလးက ဒီဘ၀ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးလိုက္ လို႕ပါတဲ့။ ဒီစာေရးေနဆဲ၊ ဒီစာဖတ္ေနဆဲမွာ တံခါးေစာင့္နတ္သားေလးကေတာ့ နတ္သမီးတစ္ဖက္ငါးရာနဲ႔ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္မွာ ဒီေန႕ ဒီအခ်ိန္ထိ ေပ်ာ္ရႊင္ဆဲ ရွိခ်င္ရွိေနဦးမွာပါပဲ။

ခႏၶာရွိေနတဲံအတြက္ မိသားစုရွိေနတဲ့အတြက္ အရြယ္ေရာက္လာရင္ ၀န္ထမ္းေတာ့ လုပ္ရမွာပါ။ ပုဂၢလိက၀န္ထမ္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အစိုးရ၀န္ထမ္းပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုေပါ့။

ဒီေတာ့ ကိုယ္က ဘယ္လို၀န္ထမ္းပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ျဖတ္သန္းမလဲ။

ကိုးနာရီခြဲ ဆယ္နာရီေလာက္ ရံုးတက္၊ ေလးနာရီခြဲေလာက္ ရံုးဆင္း၊ ရံုးခိ်န္ အလုပ္အားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ စုစု စုစုနဲ႔ သူတစ္ပါးအတင္းေျပာ၊ ကိုယ့္ထက္သာသြားတဲ့လူကို မနာလို ဣသာမစၦရိယျဖစ္၊ ၀န္ထမ္းဘ၀ကို အဲဒီလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ျဖတ္သန္းမလား ?

အဲဒီလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ျဖတ္သန္းရင္ေတာ့ ေသတဲ့အခါ အထက္မတက္ဘဲ ေအာက္စိုက္သြားႏိုင္ပါတယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ရင္ အျမင့္ျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ လူ႔ဘ၀ကိုရထားတာပါ။ နိဗၺာန္မရေသးရင္ေတာင္ ဘ၀ကို အဓိပၸါယ္ရွိရွိေလးေတာ့ ေနသြားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။

အဲဒီအတြက္ အဓိကကေတာ့ စိတ္ကေလးပါပဲ။ ေကာင္းတာျပဳခ်င္တာလည္း ဒီစိတ္ပဲ၊ မေကာင္းတာျပဳခ်င္တာလည္း ဒီစိတ္ပဲ၊ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ကေလးကို ျမင့္ျမတ္တဲ့လမ္းေၾကာင္းေလးေပၚကို တင္ေပးလိုက္ရံုပါပဲ။

အသိေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူက ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ လုပ္ပါတယ္။ သူက ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခုကို အေသလက္ကိုင္ထားပါတယ္။ သူရဲ႕ေဆာင္ပုဒ္က” ေကာင္းတဲ့စိတ္ထားရင္ ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေပးမယ္၊ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ထားရင္ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေပးမယ္” ဆုိတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကေလးပါ။

ဒီေဆာင္ပုဒ္ကေလးကို သူက တစ္ေန႔သံုးၾကိမ္ေလာက္ရင္ထဲေရာက္ေနေအာင္ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ပါသတဲ့။ အဲဒီေဆာင္ပုဒ္ကေလးနဲ႕ ကုမၸဏီမွာ အလုပ္လုပ္ပါသတဲ့။ ဒီေတာ့ သူအေနနဲ႔ ရာထူးေလးေတြ ဆင့္ကဲ ဆင့္ကဲ တိုးတိုးသြားခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကုမၸဏီရဲ႕စရိတ္နဲ႔ပဲ အျပင္သင္တန္းေတြပါ တက္ခြင့္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူနဲ႕ အတူတူ အလုပ္၀င္ဖက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႔အေပၚ အျမဲ သ၀န္တုိေနပါသတဲ့။

အဲဒီ၀န္တုိေနတဲ႔ သူနဲ႔လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ မိတ္ေဆြဟာ ရာထူးက တုိးတုိးမလာဘဲ ဒုံရင္းဒုံရင္းအတုိင္းပါပဲတဲ႔။

ဒါကုိၾကည္႔ၿပီး သူက ဘယ္လုိထပ္ႏွလုံးသြင္းျပန္သလဲဆုိေတာ႔ “ေကာင္တဲဲ႔ စိတ္ထားရင္ ေကာင္းတဲ႔ အက်ဳိးေပးတယ္၊ မေကာင္းတဲ႔စိတ္ထားရင္ မေကာင္းတဲ႔ အက်ဳိးေပးတယ္” လုိ႔ ႏွလုံးသြင္း ဆင္ျခင္ပါသတဲ႔။ ႏွလုံးသြင္းတဲ႔ ေနရာမွာ သူတစ္ပါး ရာထူးမတက္တာကုိ ၀မ္းသာစိတ္နဲ႔ ႏွလုံးသြင္းတာ မဟုတ္ဘဲ မေကာင္းတဲ႔စိတ္ရဲ႔ ဆုိးက်ဳိးကုိ သံေ၀ဂစိတ္နဲ႔ ႏွလုံးသြင္း ဆင္ျခင္တာပါတဲ႔။

ေကာင္ေလးက သူ႔ရဲ႔ လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔ အသုံးတည္႔ေနလုိ႔ ဆင္ျခင္ေနေပမယ္႔ သူဆင္ျခင္ေနတဲ႔ ေဆာင္ပုဒ္ကေလးက ဘယ္ပါဠိက လာတယ္ဆုိ တာေတာ႔ သူ မသိပါဘူးတဲ႔။ တကယ္ေတာ႔ ပါဠိကုိ သိတာမသိတာက သိပ္ၿပီး အေရးမႀကီးလွပါဘူး။ ကုိယ္နားလည္တဲ႔ ဘာသာစကားနဲ႔ ကုိယ္႔ရဲ႔ လက္ေတြ႔ဘ၀ထဲမွာ အသုံးတည္႔ေနရင္ ၿပီးတာပါပဲ။

ဒါေပမဲ႔ စာဖတ္သူေတြကေတာ႔ ပါဠိေလးကုိ ဗဟုသုတအျဖစ္ မွတ္ထားလုိက္ပါဦး။

ကုသလံ အန၀ဇၨ သုခ ၀ိပါက လကၡဏံ - ကုသုိလ္ဟာ အျပစ္ကင္းၿပီး ေကာင္းက်ုိးကုိေပးျခင္း လကၡဏာရွိတယ္။

အကုသလံ သာ၀ဇၨ  ဒုကၡ ၀ိပါက လကၡဏံ - အကုသုိလ္ဟာ အျပစ္ႏွင္႔တကြ မေကာင္းက်ဳိးကုိေပးျခင္း လကၡဏာရွိတယ္။

ဒါက ပါဠိရွိတဲ႔ အတုိင္း တုိက္ရုိက္ ျမန္မာျပန္ေပးတာပါ။ တကယ္လုိ႔ ကုိယ္က ပါဠိေလးပါတြဲၿပီး ဆင္ျခင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ဆင္ျခင္လုိ႔ ရေအာင္ပါ။

ဘယ္လုိပဲ ဆင္ျခင္ဆင္ျခင္  ကုိယ္႔ရဲ႔ လက္ေတြ႔ဘ၀ထဲမွာ အသုံးတည္႔ေနဖုိ႔ပဲ အေရးႀကီးတယ္။

ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္မွာ သိဖုိ႔ရယ္၊ က်င္႔ဖုိ႔ရယ္ဆုိၿပီး အဆင္႔ႏွစ္ဆင္႕ ရွိပါတယ္။ ပထမ သိေအာင္ ေလ႔လာရပါမယ္၊ ဒုတိယ အသိကုိ အေျခခံၿပီး လက္ေတြ႔က်င္႔သုံး ၾကည္႔ရပါမယ္။

ကဲ--- ဥပမာ ထားပါေတာ႔။ ျမန္မာ႔အသံက ေဆးပညာရပ္ဆုိင္ရာ တစ္ခုကုိ ထုတ္လႊင္႔ေတာ႔မယ္ ဆုိပါစုိ႔။ အသံလႊင့္ဖို႔ အတြက္ တစ္ေယာက္တည္းလႊင့္လို႔မရပါဘူး။ အနည္းဆံုး ၀န္ထမ္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္နဲ႔ လုပ္ၾကရေတာ့မွာပါ။ အသံလႊင့္ဖို႔ ေဆးပညာဆိုင္ရာစာစုကို ကြန္ပ်ဴတာစာစီမယ္၊ စာစီတဲ့သူကလည္း ” ငါစီလိုက္တဲံစာေလးေတြဖတ္ျပီး ျပည္သူ ျပည္သားေတြ ေဆးပညာဗဟုသုတေလးေတြရျပီး ကိုယ္ဆင္းရဲ ကင္းၾကပါေစ၊ စိတ္ဆင္းရဲကင္းၾကပါေစ” ဆိုျပီး ေမတၱာစိတ္ညႊတ္ျပီး စာစီမယ္ဆိုရင္ ကုသိုလ္ေတြျဖစ္ေနတာပါ။

ဒီလိုပါပဲ အသံလႊင့္ခ်က္ကို ဖတ္ၾကားမယ့္သူ၊ အသံဖမ္းမယ့္သူ၊ စက္ကိုၾကီးၾကပ္မယ့္သူ၊ မီးကိုဂရုစိုက္ျပီး ၾကည့္ေပးမယ့္သူ၊ အသံလႊင့္ေနတုန္း ၀င္တံခါးကို ေစာင့္ေပးေနမယ့္သူ စသည္ျဖင့္ အမ်ားၾကီးပါပဲ။

အသံလႊင့္ဖို႔ စီစဥ္အားထုတ္သူအားလံုးဟာ အလုပ္လုပ္ေနၾကဆဲမွာ ” ငါတို႔ထုတ္လႊင့္တဲ့ ေဆးပညာဗဟုသုတေတြ ရၾကပါေစ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲ ကင္းၾကပါေစ၊ စိတ္ဆင္းရဲကင္းၾကပါေစ” လို႔ ေမတၱာစိတ္ကေလး ညႊတ္ျပီး လႊင့္ေနရင္ ေမတၱာကုသိုလ္ေတြ တစ္ေလွၾကီးရေနတာပါပဲ။

ဒီလိုေကာင္းတဲ့စိတ္ကေလးျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးေတြကလည္း ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ျဖစ္ေနမွာျဖစ္သလို ေသလြန္တဲ့အခါမွာလည္း နတ္ျပည္မွာ နတ္သမီး တစ္ဖက္ငါးရာက အသင့္ၾကိဳေနဦးမွာပါ။ ကိုယ္က အမ်ိဳးသမီးဆိုရင္လည္း နတ္သမီးလွလွေလး ျဖစ္ရဦးမွာပါ။

ေနာက္အက်ိဳးတစ္ခုကေတာ့ အဘိဓမၼာသေဘာတရားအရ စိတ္ဆုိတာ အာရံုႏွစ္ခုယူလို႔ရတာ မဟုတ္ေတာ့ ေမတၱာစိတ္ကေလးျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး မနာလို၀န္တိုတတ္တဲ့ ဣႆာမစၦရိယ စိတ္လည္း ျဖစ္မေနေတာ့ပါဘူး။ မေကာင္းတဲ့စိတ္က ကိုယ့္သႏၲာန္မွာ ရွိမေနတဲ့အတြက္ ေနရထိုင္ရ လုပ္ရကိုင္ရတာလည္း ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္ပါတယ္။ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနရင္ အလုပ္လုပ္ရတာလည္း ပင္ပန္းတယ္လို႔ မထင္ေတာ့ပါဘူး။

အဲဒီအရသာဟာ ဘာနဲ႔မွ လဲလို႔မရပါဘူး။

အလုပ္အားေနတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြမွာလည္း တံျမက္စီးလွည္းေနမယ္၊ ျပတင္းေပါက္တံခါးေတြကိုလည္း အ၀တ္စုတ္ကေလး တစ္ခုနဲ႔ ဖုန္လိုက္သုတ္ေပးေနလို္က္မယ္၊ ေသာက္ေရးအိုးေတြကို ေရျဖည့္မယ္၊ ေသာက္ေရခြက္ကေလးေတြကို တိုက္ခ်ြတ္ေဆးေၾကာမယ္၊ အမ်ားသံုးအိမ္သာကိုလည္း သန္႔ရွင္းေရး သြားလုပ္ေပးေနလိုက္မယ္ဆိုရင္လည္း ပိုက္ဆံမကုန္ ဘဲနဲ႕ ကုသိုလ္ေတြ ရေနတာပါ။

ေနာက္ အပိုအဆစ္တစ္ခုအေနနဲ႕ ရံုးဆင္းခါနီးမွာလည္း ” ဒီေန႔ျပဳေသာ ကုသိုလ္အဖို႔ကို ဤရံုးကို ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကေသာ နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္အေပါင္းအားလည္းေကာင္း၊ ဤမဟာပထ၀ီေျမၾကီးကို ေစာင့္ေရွာက္ ေနၾကေသာ နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္အေပါင္းအားလည္းေကာင္း အမွ်၊ အမွ်၊ အမွ် ေပးေ၀ငွပါ၏။ အမွ် အမွ် အမွ် ယူေတာ္မူၾကပါ” လို႔ နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္ေတြကိုလည္း အမွ်ေပးေ၀လိုက္ပါဦး။

တကယ္လို႔ ဘ၀မွာ အခက္အခဲတစ္စံုတစ္ရာနဲ႔ ၾကံဳလာတဲ့အခါ ကိုယ္ေန႔စဥ္ အမွ်ေပးေ၀ခဲ့တဲ့ နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္ေတြကို တိုင္တည္ျပီး အကူအညီေတာင္းလို႔လည္း ရပါတယ္။ အမွ်ေပးေ၀ထားတဲ့ နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္ေတြ ကလည္း ကူညီ မစမွာပါ။

ေရေသာက္တဲ့အခါတိုင္း” ဤေရေအးျမသလို ငါ့ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ရံုးသူရံုးသားေတြလည္း စိတ္ေကာ  ရုပ္ေကာ ေအးျမၾကပါေစ” လို႔ ေမတၱာပို႔ေသာက္မယ္၊ အားတဲ့အခါေလးေတြမွာလည္း မ်က္လံုးေလးမွိတ္ျပီး ” ဒီရံုးမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ ရံုးသူ ရံုးသားအားလံုး ကိုယ္ဆင္းရဲ ကင္းၾကပါေစ၊ စိတ္ဆင္းရဲ ကင္းၾကပါေစ၊ အစစအရာရာ အဆင္ေျပၾကပါေစ” လို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ရံုးသူ ရံုးသားေတြကို သီးသန္႔ သီးျခားေလး ၀တ္တစ္ခုလိုထားျပီး ေမတၱာပို႔ေပးေနလိုက္ မယ္ဆိုရင္လည္း ကုသိုလ္ေတြျဖစ္ေနတာပါ။ ကိုယ္က သူတို႔ရဲ႕ ေမတၱာကို လိုခ်င္ရင္ ကိုယ္က အရင္ေပးရမွာပါ။

ေတြ႔ၾကဆံုၾကတယ္ဆိုတာလည္း တကယ့္ခဏေလးပါ။ တစ္သက္လံုး ေတြ႔မေနၾကပါဘူး၊ အခိ်န္ေစ့ေတာ့လည္း ခြဲၾကရမွာပါ။ ေတြ႔ခိုက္ဆံုခိုက္ေလးမွာ ေမတၱာနဲ႔ ေနၾကတာေတာ့ အေကာင္းဆံုးေနထိုင္မႈပါပဲ။

အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ မထားသင့္တဲ့စိတ္ေတြထားျပီး ေသသြားရင္ ေရာက္ရမယ့္ဂတိက သိပ္ျပီးမေကာင္းႏိုင္ပါဘူး။

ကုသိုလ္ဆိုတာ ရွင္တစ္ေထာင္  ရွင္တစ္ေသာင္းျပဳေပးမွ၊ ေက်ာင္းေဆာင္ၾကီးေတြ ေဆာက္လွဴမွ ကုသိုလ္မဟုတ္ပါဘူး၊ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္ေတြဟာလည္း စိတ္ထားတတ္ရင္ ကုသိုလ္ေတြပါပဲ။ ဘာမွ မခက္လွပါဘူး။ ကိုယ့္စိတ္ကေလးကို အမည္ေလးေျပာင္းတပ္ ေပးလိုက္ရံုပါပဲ။ စိတ္ကို စိတ္န႔ဲပဲ ျပန္ေျပာင္းေပးရတာဆိုေတာ့ ဘာမွလည္း မပင္ပန္းပါဘူး။

အရာ၀တၱဳေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စိတ္ကပဲ နာမည္ေတြလိုက္တပ္ထားတာပါ။ စိတ္တပ္ထားတဲ့ နာမည္ေလးေတြကို ကိုယ္က သတိနဲ႔ျပန္ျပီး နာမည္ေလး ျပန္ေျပာင္းတပ္လိုက္ရံုပါပဲ၊ ရံုးမွလုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္ေတြကို ဒါေတြဟာ ကုသိုလ္ ေတြလို႔ နာမည္ေျပာင္းတပ္လိုက္ရံုပါပဲ။ မခက္ပါဘူး။

အဲဒီလိုသာ ကိုယ့္စိတ္ကေလးကို က်င့္က်င့္ေပးသြားရင္ မၾကာခင္မွာ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္တဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွာပါ။ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္တဲ့ သူကို ေနရာတိုင္းက လိုခ်င္ၾကပါတယ္။

ဒီလိုပါပဲ။ အက်င့္ဆိုတာ က်င့္က်င့္ျပီး ယူသြားရတာပါပဲ။ အက်င့္ဆိုတာ က်င့္ပါမ်ားသြားရင္ အထံုျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ အထံုျဖစ္သြားျပီဆိုရင္ အထူးေၾကာင့္ၾကစိုက္စရာ မလိုေတာ့ဘဲ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အလိုလိုေမတၱာစိတ္ကေလး ညႊတ္ျပီးသား ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ေမတၱာစိတ္ရွိေနတဲ့ သူရဲ႕မ်က္နွာဟာ ၾကည္ျပီး သိပ္သိသာေနတတ္ပါတယ္။ မ်က္နွာၾကည္ေနတဲ့ အတြက္ ျမင္ရတဲ့လူတိုင္းကလည္း အလိုလိုခ်စ္ျပီးသား ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ေသတဲ့အခါက်ရင္လည္း နတ္ျပည္ကို ေရာက္ရဦးမွာပါ။

ကဲ စာဖတ္သူ၊ မနက္ျဖန္ကစျပီး ရံုးတက္ရင္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ေမတၱာစိတ္ကေလးညႊတ္ျပီး လုပ္ေတာ့ေနာ္၊ ရာထူးေတြ ျမန္ျမန္တိုးျပီး လူခ်စ္လူခင္ မ်ားသြားေအာင္လို႔ပါ၊ ျပီးေတာ့ ေသတဲ့အခါမွာလည္း တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္မွာ  ….. လို႔ပါ။

က်မ္းကိုး

(၁) ၀ိမာန၀တၱဳ အဌကထာ

ဒြါရပါလက ၀ိမာန၀တၱဳ

(၂) ၀ိမာန၀တၳဳေတာ္ၾကီး

ျမိဳ႕မိဆရာေတာ္

မူရင္း- http://www.yawainwe.com/index.php?option=com_content&view=article&id=136:2011-02-02-20-11-09&catid=37:2010-08-13-18-23-22&Itemid=200